De geschiedenis van diabetes
Diabetes mellitus is de medische naam voor suikerziekte. Letterlijk vertaald uit het Latijn of Grieks, betekent het "honingzoete doorstroming". De benaming komt uit vroegere tijden, toen men ziekten beschreef op basis van de symptomen die je kunt zien, ruiken of proeven. Voor diabetes mellitus waren dit voornamelijk de overmatige productie en zoete smaak van de urine.
De arts Paracelsus was aan het begin van de zestiende eeuw de eerste die vermoedde dat diabetes mellitus een stofwisselingsstoornis was en patiënten probeerde te behandelen met een hongerdieet. Echter, pas in 1889 werd een belangrijke stap gezet in de zoektocht naar de oorzaak van de ziekte, toen bij honden de relatie tussen diabetes en het functioneren van de alvleesklier werd gevonden. Pas 32 jaar later, in 1921 slaagden de Canadese wetenschappers Banting en Best erin om de werkzame stof uit de alvleesklier te isoleren. Insuline was ontdekt! Een jaar later werden de eerste diabetespatiënten van de dood gered door het inspuiten van insuline.
Tot op heden is er geen manier gevonden om diabetes te genezen. Maar de moderne therapie met insuline geeft mensen die dit hormoon niet of in onvoldoende hoeveelheid produceren de veiligheid en de vrijheid om te leven met zeer weinig beperkingen.